แนะนำคนรักหนัง(หมา)
วันก่อนมีโอกาสได้เปิดกรุสมบัติก็ตกใจน่ะว่าทำไมตัวเองมีแผ่น DVD ที่เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับสุนัขสะสมไว้เป็นจำนวนไม่ใช่น้อย
เลยนึกขึ้นได้ว่าน่าจะลองมาแนะนำให้คุณผู้อ่านได้ไปลองหามาชมกันดูเพราะหนังแต่ละเรื่องจะมีเรื่องราวที่น่าประทับใจสำหรับคนรักสุนัข
ซึ่งตัวเองเวลาจะนั่งดูทีไรเป็นต้องหยิบกระดาษทิชชูมาวางไว้ข้างตัว
เพราะพอถึงตอนบทเศร้าทีไรน้ำตามันไม่รู้มาจากไหนแต่ก็ยังคงชอบ ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่สร้างจากเรื่องจริงของสุนัขตัวหนึ่งซึ่งตั้งแต่เกิดจนตายชะตาชีวิตได้กำหนดให้มันเป็นสุนัขนำทางคนตาบอด
และมันก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีจนกระทั่งเรื่องราวของมันถูกนำมาเขียนเป็นนิยายและสร้างเป็นภาพยนตร์
“Quill” มีชื่อในภาษาญี่ปุ่นว่า “โคอิรุ” เป็นภาพยนตร์กึ่งสารคดี ออกฉายครั้งแรกในประเทศญี่ปุ่น เมื่อ 13 มีนาคม
2004 และออกจำหน่ายในรูปแบบดีวีดีเมื่อ 17 กันยายน ในปีเดียวกัน กำกับการแสดงโดย
โยอิชิ ซาย โดยดัดแปลงจากบทประพันธ์ชื่อ The life of Quill, The seeing-eye dog หรือชื่อในภาษาญี่ปุ่นว่า
โมโดเก็น โคอิรุ โนะ อิสโช ผู้เขียนเรื่องคือ มิตซูโกะ วาตานาเบ้ ลูกสาวของ
มิตซูรุ วาตานาเบ้ ชายตาบอดเจ้านายของ Quill ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง
เขียนบทภาพยนตร์โดยเรียวเฮอิ อะกิโมโต้ และเคนโกะ อิชิคุรุ
เรื่องย่อ:: Quill สุนัขพันธุ์ Labrador
Retriever ตัวหนึ่ง
ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นสัตว์นำทางคนตาบอดตั้งแต่ลืมตาดูโลก ช่วงหนึ่งปีแรก
มันถูกเลี้ยงโดยครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่ง ซึ่งให้ความเอ็นดูมันอย่างดียิ่ง
มันใช้ชีวิตวัยเด็กในสวนขนาดย่อมหลังบ้าน วิ่งเล่นสนุกสนาน
และศึกษาสิ่งแวดล้อมไปพร้อมๆ กันจนกระทั่งวันเกิดครบหนึ่งขวบ
มันก็จำต้องจากบ้านน้อยหลังนี้ ไปพักที่โรงเรียนฝึกสุนัข
ที่นี่มันได้พัฒนาทักษะต่างๆ มีครูฝึกที่เคี่ยวเข็ญให้มันมีระเบียบวินัย
เพราะในอนาคต มันต้องแบกรับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่เกินตัว
แม้ครูฝึกจะพบว่ามันเป็นสุนัขที่มีพรสวรรค์ แต่ก็ขาดสมาธิในการทำหน้าที่อย่างรุนแรง
เขาจึงมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงนิสัยไม่ดีนี้ จนในที่สุด มันก็จบการศึกษา
และพร้อมที่จะพบกับคู่หูคนใหม่ ซึ่งก็คือชายตาบอดวัยกลางคนจอมยโส
ที่คิดว่าเขาสามารถเดินทางไปไหนมาไหนได้โดยลำพัง
แต่ด้วยอุบัติเหตุแม้จะเพียงเล็กน้อย กลับเกิดขึ้นติดๆ กันหลายครั้ง
เขาจึงได้รับการแนะนำให้หัดใช้สุนัขนำทาง ก่อนที่จะเกิดอันตรายร้ายแรง จากความสัมพันธ์แบบไม่ค่อยราบรื่นนักในช่วงต้น ก็ค่อยๆ
คลี่คลายลง และ กลายเป็นความผูกพัน ตลอดชีวิตที่เหลือของชายตาบอด
ทั้งยังรวมถึงครอบครัว ประกอบด้วยภรรยา ลูกชาย และลูกสาว ซึ่งมีช่วงเวลาสุข เศร้า
และประทับใจ ก่อนที่ 16 ปีจะผ่านไป สุนัขนำทางตัวนี้ก็ถูกปลดระวาง
และย้ายกลับไปสู่บ้านแรกที่มันเคยถูกเลี้ยงแล้วเมื่อถึงวันแห่งการจากกับลมหายใจสุดท้าย
ภาพเก่าของชีวิตมันก็หวนกลับมาให้รำลึก แม้จะเป็นชีวิตที่เรียบง่ายแต่ก็เปี่ยมไปด้วยคุณค่าการจากไปอย่างสงบ
.....
หลังการดูหนังเรื่อง โฮ่ง (ฮับ) เจ้าตัวเนี้ยซี้ 100% จบ ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นคือ
ความรู้สึกซาบซึ้งในความซื่อสัตย์ของเจ้า Quill ที่มีต่อเจ้าของของมัน
มีอยู่ฉากหนึ่งที่เจ้าของต้องเข้าโรงพยาบาลแล้วเจ้า Quill ต้องถูกส่งกลับไปยังศูนย์ฝึกสุนัขนำทางคนตาบอด
ฉากนั้นจะเห็นว่าเจ้าQuill เฝ้ารอเจ้าของมันกลับมารับตัวมันไปอยู่ด้วยโดยเจ้า
Quill ไม่สามารถไปเป็นสุนัขนำทางให้คนอื่นได้อีก นอกจากนี้หลายฉากก็แสดงให้เห็นถึงความรักของเจ้า
Quill ที่มีต่อเจ้าของ
และแสดงให้เห็นความเฉลียวฉลาดของมันในการฝึก ซึ่งนอกเหนือจากความรู้สึกซาบซึ้งแล้ว
ความรู้สึกสงสารที่เจ้า Quill แสดงอาการเศร้าซึมเมื่อเจ้าของมันเสียชีวิต
ความรู้สึกที่ได้รับจากการดูหนังเรื่องนี้ก็คือ ความรักความผูกพันระหว่างคนและสัตว์เลี้ยง
บางครั้งเพื่อนที่ดีที่สุดเวลาที่เราไม่มีใครก็คือ สัตว์เลี้ยงของเราเอง ฉบับหน้าเราจะสรรหาเรื่องราวความน่ารักแบบนี้มาแนะนำให้ชมกันอีกอย่าพลาดน่ะคะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น